Dag... Azië!

371 opgegeten vliegen/muggen, 824 tuk tuk afwijzingen, 40000 kilometer, een ontstoken voet/oor, een gescheurde trommelvlies en 543 jaar verder, ben ik 17 mei geland op Schiphol. Wat heb ik toch een paar mooie maanden meegemaakt, maar wat vond ik het ook wel weer fijn om weer even thuis te zijn en een trui aan te trekken. Lekker warm in de armen van m'n vriend liggen, een wijntje bij het eten drinken, regendruppels die ik op het dak hoorde kletteren, héérlijk. Wist ik veel wat mij verder nog kon gebeuren, ik voelde me sterker dan ooit na mijn terugkeer. Ik kwam er alleen al snel genoeg achter dat ik het helemaal niet zo fijn vond als ik had verwacht. 17 mei begon het dan weer. Back to reality. Back to work. Back to the ol' life. Kort na mijn reis kwam ik erachter dat het toch moeilijk was om weer terug te gaan naar mijn leventje in Nederland. Ik zat niet meer lekker in m'n vel, verheugde me elke dag er weer op om 's avonds naar bed te gaan, had geen behoefte aan mensen om me heen en de wijntjes smaakte me toch iets beter dan ik had verwacht. Ik was onrustig, verveeld, angstig, opgejaagd. Zijn dat de consequenties die je hebt als je de tijd van je leven hebt gehad? Na wat research en gepraat met mijn travel buddy Chris, kwam ik erachter dat dit ongelukkige gevoel bij wel meer mensen voorkomt, het wordt ook wel de "post-travel blues" genoemd. Het is ook moeilijk om het oude leventje weer op te pakken nadat je er (in mijn geval) 3 maanden uit bent geweest. Je maakt in die tijd zoveel dingen mee en je leert ook zo veel, je groeit en je leert jezelf beter kennen terwijl het bij je oude vertrouwde thuis allemaal onveranderd blijft. Wat snappen ze thuis nou allemaal van die indrukwekkende dingen die je hebt meegemaakt? Je kan dan wel leuke en minder leuke verhalen vertellen, maar uiteindelijk zal niemand jouw gevoel delen en/of begrijpen. Ik wist niet dat ik het in me had om me zo ongelukkig te voelen. Mijn redding? M'n vriend. Met name dankzij hem, maar ook dankzij Chris en een vriendin met hetzelfde verhaal, Nadine, heb ik me kunnen focussen op de leuke dingen van het leven. Het knagende gevoel, het verlangen naar het onbekende en de brandende reislust blijven, maar hé, studeren kan ook geen kwaad! Het leven zit vol met ups and downs en ik kijk er ontzettend naar uit om mijn wereldreis te vervolgen, alleen las ik nu een korte pauze in. Na 3 tussenjaren genomen te hebben word het voor mij weer eens tijd om aan een serieuze toekomst te denken. Ik heb mijn leven weer een beetje op kunnen pakken en kan alleen maar trots zijn op de ervaring die ik heb opgedaan met al het reizen. Hoeveel mensen hebben nou deze zelfde kans gekregen? .... Bijna 4 maanden verder, terug kijkend naar zuid-oost Azië, heb ik in Laos zeker weten de beste massage gehad. En dat om 3u 's nachts in het meest toeristische plekje ooit: Vang Vieng. En de slechtste massage? Zéker weten Cambodja (Siem Reap), als het überhaupt wel te vergelijken valt met een massage. Combinatie van een sumo gevecht, bepaald type verkrachting en een marteling. Terwijl ik al z'n gewicht op me had werd ik nog even uit elkaar getrokken, en vond hij m'n lies blijkbaar een leuk drukpunt want de volgende dag deed die extra pijn. Ik kwam gespannender uit de salon dan dat ik er in kwam. Thailand had opzich oké massages, die waren wat zachter. Maar overal word je aan het einde op zo'n manier uitgerekt dat het best pijnlijk kan zijn als je het nog niet gewend bent. Hostels die ik aan kan raden in Bangkok: the Garden en Glur Watergate Hostel, Chiang Mai: Shakara Garden, Don Det (4000 Islands): Easy Go (geen airco dus kan behoorlijk warm zijn, maar wel altijd een gezellige sfeer), Siem Reap: the Siem Reap Hostel, Kampot: Blue Frog. Het is belangrijk dat je altijd een slot bij je hebt, in hostels is het vaak zo dat je een kluisje krijgt die je zelf met een slot moet sluiten. Sommige hostels hebben geen kluisje! Let dus goed op. Hoe betrouwbaar alles over kan komen, diefstal gebeurd heel vaak. Nu heb ik gelukkig nooit problemen gehad, maar ik hoor het zo vaak van mensen dat het hun wel is overkomen. Slaap met je kostbare spullen of weet zeker dat alles veilig ligt in een afgesloten kluis. Chris, Lee, Karla, Joyce, Jack & Jack, Hannah, Bruno, Anne, Matthew, James, Steffi, John, Chiaki, Paul & Lindsey, the whole EBS Crew and every other person I met... Thank you all for making my travels so AMAZING! ---Translation will follow...---